Açılır kapılar...her kapıdan bakan var
Kimi kapılarda ki kendini yakan var
Ya kanlar; akan bunca..ya kaybettiğim gönül uzuvlarım
Sorma ey gönül,uzunca bir yoldayım..
Yapamadıklarım içimde yarım,sevdiklerimi kaybetmekten korkarım
Onları bir kalenin içinde korurum kollarım
Dayanır da kalenin kapısına kollarım
Engellemeye çalışır girmek isteyeni fakat faydası yok
Kırılır kollarım,sızlar ağlarım,fazlası var eksiği yok
Eskiyi çokça ararsın sen daha,tüter o mevsimler burnunda
Hayatın; şer sandığın hayır.. Hayır kimin umrunda?
Ezilirken günlerin altında.. Kimin umrunda?
Boğulurken karanlığın beslediği denizin altında


Ayrılık büyükçe bir ateştir sinelerde
Sineye çeksem de yapamıyorum,bana zor geliyor
Öyle bırakıp da gitmek ne merhametsizce
Bu ateşin ki her dokunuşunda gönle bir kor geliyor
Değiyor..Acıtıyor..Bırakmıyor...
Sanıyor ki yaptığının karşılığı yok,ya acıtanın yaşayacakları?
Sonunda ki o da ettiğini buluyor..
Semada görür gibiyim ruhumu; sonsuzlukla kol kola
Sarmaş dolaş göğün derinliklerine doğru tırmanmışlar
Öyle uzunca bir gidiş ki eklenmiş yol yola
Artık orada ne bulutlar gözüküyor ne kuşlar
Onlar mutluluğu bulmuşlar..yokmuş hiç ayrılık
Yokmuş ayrılık..Orada hüznü öldürmüşler


Bazen istemesen de son bulur başlangıçlar
Kuruyup gidecektir sevinç bahçendeki ardıçlar
Sonra düşersin karamsarlığın körleşmiş kuyusuna
Kanayacaksın ’olmasını istediğin şeylerin’ suyuna
Yok mudur sende hiç sabır? Gören de derdin dermanı yok sanır
Yeter ki bağır ! Duyacak seni Malik-ül Mülk
Görür gibiyim..Bak kalkıyor sırtındaki tonlarca yük
Onlarca yüz ; ki onların hepsi benim kötülüklerimi temsil ediyor
Tokadı vuruyorum art ardına..Öfkem onları teşhis ediyor
Tehdit ediyor ölüm, ben tek gidiyorum gülüm
Kimse yanına birisini almıyor inan bana
Sen bir yenisini eklerken inadına
Yeni bir günde başkası iniyor yanıma


Zaman; akışını hiç kesmeyen su misali
Konakladığı yerden ayrılıyor bu misafir
Gerideki yaşanmışlıkların tümünü yanına alarak...
Usulca ayrılıyor,yüreğinden bir parça koparıp
Anılar buketinin üstüne süs olsun diye koyarak
Yaşlı ruhun gençliği de artık bunak
Gelsin ve taşısın beni de,yolcu etsin bir Burak..
Hüznün bu dünyada çokça cereyan ettiğini bilmiyor musun da
Seni yıkmış gibi gözüken ilk engelde kalkamıyorsun?
Onun işi bu; böler mutluluk uykusunu
Kapatmaya çabalar umudun kuyusunu
Sersemletir seni..Gözler görmez,kulaklar kaybeder duyuşunu
Bense onun müptelası olmuştum; gördüğümde kendini bana sunuşunu


Hüzünden bahsediyorum; ilk kuşatmasında fethetti gönlümü
Gözler onun aşığı..Uzunca bakardı gördümü
Acele giden trenden ayırdım sabır vagonlarını
Kaza yapacağını bildiğimden ayırdım yollarını
Yazmak muhabbet kuşudur ve celbeder beni
Onu hapsettim içime,hep beraberizdir
Kalbime düşen ilk cemreden beri
Varamam geri,artık kapalı bir sokaktır geçmiş
Ayaklar yürümüyor oraya,varacakları yeri çoktandır seçmiş
Çok vardır gitmiş..Kalanlar acıların elinde,avucunda
Gayrı ayrılığın; ölüm var en ucunda
Bekleyecek misin toprağımın başucunda?
Ölüm ibretlikse neden insanların başı kumda?


O kadar küçülsem ki bir yağmur damlasına sığsam
Sığ sulara karışıp gitsem,unutulsam
Ya da o kadar büyük olsam ki göğü tutsam
Sıkıca tutup dünyadan dışarı çıksam
Her istediğini yaptığında özgür değilsin,tutsak..
Sana yaraşandır gerçeği tutmak
Gerçeği unutmak..hiç hoş değil..insana boş gelir
Her istediğini yapmak insana hoş gelir
Koş getir hazlarını bana,öldürelim birlikte
Önce nefsi öldürelim sonra ölelim birlikte
Umulur ki cennette bir patikada buluşuruz
Hiçbir ayağın değmediği,merhaba demediği..
Gel hadi...düşün ki bir tane bulmuşuz...


Can-ı gönülden dinliyorum iç sesimi
Bazen öyle susuyor ki çıkarmıyor hiç sesini
Umutsuzluğu davet edip karartıyor ensesini
Hatalardan pay çıkarılsa en büyüğü bana düşer
Ve bana düşen onlara kin besleyip terk etmek
Terk etme diye haykırsalar da vicdansızca bırakıp gitmek
İmtina etme..sevgin için savaşan bir er ol
Çarpış..isterse savaştan geriye kalan sana
Bir ayak olsun bir tane de kol
Gitmek mi lazım her yenilgiden sonra?
İnzivaya çekilip uzunca düşünmek..
Düşünceler gider sonra..
İnziva saatlerinde tir tir üşümek..