elinde kör kandil...ayazın saçlarını yolduğu gecenin bir vakti...vakit ki bozmaz akti...eksik kelimenin düştü peşine...




kuş olur
açılmaz pencenin pervazına konar
su olur
gün görmez ayazlarda donar
gül olur
sümbül olur
olur bazen ayrık otu
boy vermeden solar
düşerken yardan yara
tutunulan daldır dediler





yağı bitti kandilin...karanlığın kalbine sığındı aydınlık düşleri...korktu hayaletler, cümbür cemaat konuşan sesten...





ateş olur
dumansız tüttürür
rüzgar olur söndürür ocakları
kâh umutla doldurur
kâh boş bırakır kucakları
arı olur dolanır
dağları bucakları
şifası özünde saklı
ağulu baldır dediler




diline tutundu buruk tat...ılık ılık akan sularda yıkandı gün ve ah ’ın kirlettiği hanesi...




serilir ayaklara
kimine kırmızı halı
kimine gülsüz çalı
kimine sazdan kulube
kimine köşk, yalı
çıkmaz sokaklara çıkan
amansız yoldur dediler




avuçlarına yazdı çözmeye başlayınca...sürdü yüzüne, gözüne...ince ince sızlatarak aktı içine...





taş olur
bağırlara vurulur
yaş olur
pınarlara kurulur
çözülmeyen bilmece
dileyene sorulur
susuz denizde yüzen
bir avuç suda batan
saldır dediler





bir sihrin içinde buldu...kovulanların peşinden sürgün...vatanından ırak...korktu dili zikretmeye...yüreğine yazdı...okumayı bilen okudu gündüz gece...bilmeyen kınadı...





çocuk yanı kadın yanına sığındı
bakışları şuh
gülüşü masum
masal gibi dinledi
kıstı avazını
yüreğiyle ünledi
hamuruna maya imiş
bilmedi



...






frezya