haydi gel de şöyle bir otur da şuraya
bana biraz da olsa canı gönülle bir gülümseyiver
sonra o gül kokulu yanakların’la içimin tüm hislerini tir tir de titretiş ver
ve de bana çok çok iyi bir huşuyla özümsetiver
sonra o ölümsüz anılarımızda ki şarkımız ile aşk ile kilitlenip de
gözlerimin içinin de içine bakarak
anlat be can özüm içimin de içinin içini de bir hoş beş ederek
gönüllerimizin doruğunda ki Kardeleni yeşertelim
olalım saf bir şekilde birlikte
hem can
hem de canan ile

özlemlerinin içinde de şöyle bir iyice şakıyı ver canı yürekten
ki benim senle kavrulup da kül olacağım bir biçimde
senin de içinin de ta içinde
bir sen bir benle yekvücut olacağımız
ve de ruh ikizi olarak kendimizi özümüzde bulabileceğimiz
sıcak duygularla öylesine bir ak işte bir biçimde
aşk adına duygularımızın ortamın da serenat yaptığı
hiç mi hiç olumsuz ve gereksiz bir mazinin de
asla gözümüzün önünde de olamadığı
şekli neyse öylesine olabilecek bir biçimde

sen beni çok mu çok da iyi tanırsın gönlüne bir sor da gör
ölümsüz aşkın bu gizemi nasıl otururmuş yüreğe sor
zaten bende hiç bilip de çözemiyorum ki
seninle kendimden geçip o aşk şarabını içtim içeli
bilemem ki bende ki bu yanıklılık nasıl ve ne şekilde çıktı
asıl sebebi sen misin yoksa ki ben miyim?
ne kadar da çok zaman akıp da habersizce geçti ki
yürek dolusu onca yangınların üstünden
ki durup da bir an şöyle bir soluksuz düşünüyorum da
yanıp da kavrulmak aşkta sanki de bir kadına
kalbin tek şifası gibi
aşkı bir kez de olsa sindire sindire tadabilmek adına

şu aleme benim asla akıtacak bir damla gözyaşım da yokken
sen kül ettin bu garip biçare gönlümü
şimdi gözü yaşlı aşkının çeşmesinde yıkanan yüreğim de
ıslaklığın bile güzel be cancağızım
ve yudum yudum aşkını içimin içine çekiyorum
veya da
hayatıma acıları katık edişte de kıvrım kıvrımda kıvranıyorum
sadece bir tek sana has bu durum
bunca cendere içinde işte ben o aşkın mahkumuyum
bu rezil rüsva’lığı tescillenmiş pis hayatta
başka hiç bir şey yanımdan bile geçemezken
müsaade et ki ruhum hicrana da bulaşmadan
bir an da olsa soluk bile almadan
o gül kokulu lebinde eriyip de buharlaşmalıyım
hiçbir şeyi de düşünüp de taşınmadan

tüm içtenliğimle sana bir kurban mı olmalıyım
her şeyim de mi bu aşk adına akacak sana
tüm gerçeklere kökten kalınca bir çizgiyi çekerek
ister isen be gülüm sen artık
az biraz şöyle bir ırakta dur ki kalp ve bedenimden


gökten iniyorken gönül gözlülere bir bir ulvi gerçekler
şu anda hiçbir faniyi ben Allah’la arama asla sok mamalıyım
ahreti mi kökten yok etmemek adına olan tüm bu olayı
Hakka karşı sevgimi bölmemek adına
sessiz ve sakince hiç de kırmadan kapatmalıyım
Resulüm de asla üzülmesin
bizi ve tüm oluşumları yaratan yüce Allah’ım da
tüm sevgimi bir kulun aşkına vermiş olduğumdan dolayı
asla ve asla kızdır mamalıyım da
zira ben Hakka vermiş olduğum o sözüme de
ta Kalubeladan beridir ki
mutlaka hep sadık kaldım ve de kalmalıyım da…




(12.10.2015) AZAP…