Yoğun bakım ünitesi gibi yüreğim...
Azrail’den, ödünç aldığım saniyeler
Az sonra ne olacak bilmiyorum
Ölmekle dönmek arasında ...
Ruhumu sıkıştırmışlar, can çekişiyorum
Benim sermayemde yoktu..ki


Sevgi kırıntılarını, yıllar önce kaybettim
Vakitsiz acıların en büyünü yaşadım
Hüzünüm karanlık odalarında dolaştım durdum..
Bir iler iki geri neden ? hep ben anlam veremiyorum
Ahhhhhh kader doymuyor , bana tuzaklar kuramaya
Yapraklarımı, kopara kopara cılız bir ağaca benzedim..


Oysa, dünya meydan okuyabilirdim ...
Ne yeşil istedim de mavi ben sadece moru sevdim..
Şimdi karabasanlar, basıyor gönül ülkeme...
Hayatın tek suçlusu ben miyim ?
Neden ? acılar çıkıyor cebimden bir bir..
Oysa güzel bir şiir yazmak için çıkmıştım yollara..


Adımızı yazacaktım, tarih kitaplarına..
Bekle, beni dedin ... bekleye bekle ..
Ömrümün sonuna geldim...
Kader bana kesti bütün faturayı...
Ödeye ödeye bitiremedim..
Ne bitmez çileymiş...
Birisi, biter ötekisi başlar...
Hangisiyle, başa çıkayım..


Yediveren gülleri gibiydim...
Rengarenk açardım...
Şimdi filiz bile vermiyorum
Geçmek bilmeyen saatler, beni yorgun düşürdü..
Akrepler, kovalıyor... bütün acımasızıyla..
Gün geçtikçe tükeniyorum..


Oysa, aşkla bakan gözlerim vardı...
Bir sis bulutunun arkasında...
Çektim bütün perdelerimi...
Gözlerim, şuursuzca bakıyor..


Issız sokaklara... anlatıyorum anlatıyorum
Ölümsüz sevdamı, kimse beni anlamıyor..
Yaşamın, girdabına sürüklendim...gidiyorum..
Kimi seversem gönülden, kader alıyor hep elimden
Yoğun bakım ünitesi gibi yüreğim...

Aslı Gül