İçimde kocaman bir yangın, yüreğimde tuhaf bir hüzün var bugün... Hep birşey yarım kalıyor tamamlanmıyor,Ellerimi buldum diyeyim, gözlerim kayboluyor; gözlerimi anladım diyeyim sözlerim karışıyor... Kime kızıyorum, kime kırılıyorum, bilmiyorum..!!Düşünüyorum niye yanımda değil, niye, niye, niye... Bazen de düşünüyorum herşeyi, bir kişiye bağlayıp sevdadan deli divane olmak değil ki benimkisi, güzeli özlemek iyiyi sevmek aslında kimsenin bilmediği... Beni anlayacak mı bir gün, hiç bilmiyorum... Anlamayanları da bilmiyordu ki anlasın, o sadece küçük bir zaman diliminde kuşandığım sevdaydı, ben bilemedim bunu, belki de o biliyor, olmayacağını, olamayacakları, inadımın sonunun hayıra alamet olmadığını... Öfkem belki de ona değil, onsuz hayatın bana sunduğu sahnelere... O yok mu..?? Yok..!!Zaten öyle biri de yok, değilmi ?? Cevabım yok!!! Cevabım yok, yok, yok..!!Gelecekte olacak mı, olmayacak biliyorum..!!Ama sevdasını öyle bir kuşanmışım ki üzerime, hayata karşı zırhım, insanlara karşı inadım, kötü ve çirkin olan herşeye karşı mücadelemi içimde sevdam dediğim kuşanmışlığımla sağlıyorum...!
O bunu nerden bilecekki, zaten bilseydi,bilemezdi, anlayamazdı beni...O benim en hırçın halimde bileyken vazgeçemediğim MASUM yanımdı..!!Belki de iki dünya bir araya gelse, beni dar ağacına götürseler vazgeçemeyeceğim masum yanım... Bazen hayatın karanlığı ve zorlukları öyle yoruyordu ki ona kaçıyordum ben de, yani masum yanıma... Kimi sevda diyor, kimi aşk, kimi Hasret, kimi iyi olmuş, kimi güzel yazı... AMA BİLMİYORLAR Kİ BEN MASUM YANIMLA KONUŞUYOR, ONU ÖZLÜYORUM..!!Belki de konuştuğum kendimim, bunu bile bilmiyorum...Yokluğuna alışırmıyım,en çok korktuğum da bu, yokluğuna alışmak... Ama yokluğunda yaşadıklarıma nasıl alışacağım... Bir yokluk ancak bu kadar yokluk olabilirdi...

Onu özleyecekmiyim, çok özleyeceğim, tıpkı çocukluğumda oynadığım sokakları özler gibi, tıpkı ağlayarak annemden pamuk şeker ister gibi....

MASUMCA VE HALA BU YAŞA RAĞMEN ÇOCUKCA!.