“SÜVEYDA”

Gecenin bir yarısı benim,

diğer yarısı lisan-i hafi…

ben cehaletimle mutlu iken

bir varmış bir yokmuş zamanlarımda

develer insani bir mesleği icra ederken

günahlarımı peşkeş çekerken sarıksız şeytanlara

ki o zaman kirpiklerim daha uzun ve geceydi

senin saçlarında kapalıydı bugünlerimiz gibi

ve eflatun bir gece de düşler kurmamıştık o zamanlar

Pollayana çocuktu ve dahi doğmamıştı desek yeridir

sonradan büyüttüler onu

biz bir lojman salıncağında sallanırken

babalarımız ekmek kavgasından habersiz

büyüyerek inat ediyorduk masumluğumuza

Ben büyüdüm, sen büyüdün, süveyda büyüdü

büyüdükçe büyüdü sorunlar

büyüdükçe küçüldü “büyük insanlar”

bir inat uğruna büyüttük ve yaşattık süveydayı

oysa yıllar geçti

hiç pişman değilim!

şimdi gecenin bir yarısı lisan-i hafi

diğer yarısı için çok geç…

Mim Kemal…