içimde isyanlarım vardı benim
haykırışlarım gözyaşlarım vardı
her gün yeni bir acı yeni bir çile
umutlarım tükenmiş yarınlarım yok
hayata küsmüş ölü bir beden
ruhum yaşlanmış yaşın ne önemi var ki


güven denen duyguyu hiç yaşamadım
kime neden güveneyim ki
herkes birşeyler alıp götürdü
hayatımdan nasıl güveneyim



derken şimdilerde nedendir
bilmem ama içimde
birşeyler var adını koyamadığım
beni rahatlatan huzur veren
adını koyamıyorum ama huzurluyum



yüzüm gülüyor neden
neden diye soruyorum
ama bir cevap bulamıyorum
korkuyorum bu huzur bozulaccak
yine gözyaşlarım artacak
izin verme diyorum kendı kendıme
ne olur bu kez izin verme




artık dinsin gözyaşlarım
isyanlarım hayata küsüşlerim
ama mümkün değil buna imkan yok
hep alışkanlığım olan
mutsuzluk yakamı bırakmıycak
hep benimle
peşimde o lanet olası kader
hep benimle hep peşimde...