1370 li yıllar
anavatanlarında topraklarından koparılıp
bir anlam da zorunlu göçe tabi tutuldular
onlar konya da karamanoğulları yörük ailelerdi
zorlu geçen yolculuklarından sonra
makedonyanın dağlık bölgelerine dağıtıldılar
buraları artık sizin dediler
kendilerine bağ bağçe yaptılar
ekin ektiler başak verdi
ağaç ektiler meveleri oldu
yine de anavatan özlemleri hiç tükenmedi
yüz yıllar akıp gitti
1955 yılı ülkeler arası anlaşmalar da
sınır kapıları aralandı
ikinci göç dalgası yayılıyordu
Makedonya dan kalkan kara tren
geride kalanların hüznünü
gidenlerin sevinci ile harmanlar
acı acı çalar düdüğünü
yaslanır raylara
yol alır dağlarda kırlarda ovalarda
vagonlar da hüzün şarkıları yankılanır
ilk durak Türkiye sınır kapısı kapıkule
koyun gibi sayarlar onları
paşaportları mühürlenir
ayakları vatanlarına basar
kapanırlar yere öperler toprakları
sirkeciden haydar paşa garına vapurla varış
tren ana dolu topraklarından geçer
Aydın söke garında sonlanır yolculukları
dinmişti göz yaşları ve hasretlikler
yaşamları pamuk tarlaların da başlar
ay yıldızlı bayrağı altında
mutlu geçer hayatları

Atalarımın ve benim yaşanmışlığımda

Nazmi Şenusta Orhangazi/Bursa. 07.10.2015.