Her gün bir yol tutmuş gidiyor
Gidecek hayat ardına bakmadan
Uzaklaşıp yürüyüp giden
Günlerin adımlarını sayıyor
İçimde basamakları tırmanan
Ayaklarım merdivenlerin



II


Gün batımında hüzün akar göz pınarlarından
Bulut hüzünlenir
Güneş bir başka bakar
Mavi çiçekli elbisesinin eteklerini toplar çocuklar
Yağmurdan kaçarken
Gün süzülür pencereden
İhtiyar zeytin ağaçları üşür
Kış karanlığından


Sus kalır geride
Şiir kokuyor geceler
Küflü demirler pas içinde
Yüzüm gökyüzüne dönük
Bir mısra dolanır
Eski şarkılardan
İçinde ölümden beter bir ayrılık

Sevda yağmuru sil
Bakışlarını mavi denizlerden
Bir tutam yaşamın tozlu kıyısında demirleyen
Mutlu anılarını olsun
Dünya dünya olalı
Böylesi acılar üst üste yaşanmadı..


III

Herşeyin koyu gölgeye bıraktığı mevsim
Kollarında nice umutlar depresyonda
Ölüyor sonbaharın güzelliği uzaklardan
Yağmur sesi geliyor ilk yaz çoktan bitti


Nerede o gönüllerin zaptiyeleri
Sarı mimozalı okul yolları harap
Zeytin ağaçlarını kıskandırırdı
Barış güvercinlerinde gelen hürriyet


Ben sen derdi yoktu
Biz derdini düşen halkta
Şimdi kutuplaştı ayrıştı
Kalmadı topraklarda bereket !!









Nurten Ak Aygen
05.10.2015