YOKSUN...

Yoksun
Ayrılıgın kaçıncı günü,kaçıncı saati bilmiyorum
Sensizlikte durmuş zaman.
Öyle bir ayaz bıraktınki bana,
Gittiginden beri donup kalmış bütün hersey.
Ve ayrılıgın işgalinden
Odama sıgınıyorum.
Yalnızlık yagmur gibi pencereme vuruyor
Ben,sırıl sıklam ıslanmaktan korkuyorum
Sensiz soluyan cigerlerime inat,
Bir nefes duman daha cekiyorum sigaramdan...

Kagıdı kalemi alıyorum elime
Bitsin diye ha bire ayrlıgı yazıyorum
Kalemlerin mürekkebi bitiyor
Kagıtlar tükeniyor
Ama o kahreden ayrlık bitmiyor
Benim kaderimi yazan Allah’tan
Seni tekrar yazmasını istiyorum...
Olmuyor
kaderin mürekkebi,ayrılıkta tükenmiş

Hatıralar canlanırken
Anılar yüregime sızıyor
Hatırlıyorumda
Güneşin sarısını saclarından ögrendin
İlkkez gözlerinde görmüştüm,
gökyüzünün mavisini
Tek hece cıkmıştı dilimden ’Sen’
Gökyüzü aglardı,altında biz ıslanırdık
Sen yanımdayken,
Hiç gözyaşıyla ıslattıgım hüzünlerim olmadı.
Bülbüller gibi öpüşür,
Dalga ve sahil gibi sevişirdik...

Şimdi kabuslar giriyor yatagıma
Hasret terliyorum,
Her gece sabaha kadar
Hayalini kana kana içsemde,
Hiç bu kadar aç kalmamıştım sevgine,
hiç bu kadar yakın olmamıştım ölüme
Ve
Bilemezdimki ayrılıgın,azrailin elinde bi kursun oldugunu

Yoksun.....Yokum