Geçen gün bayramın dördüncü günü,
Gökten zembil ile erdi mübarek.
Nöbetçi yataktan kaldırdı beni,
Derin korkulara sardı mübarek.

Giyindim üstümü vardım koşarak,
Ulaştım yanına kalkıp düşerek,
Selam verdim, seyre daldım şaşarak.
İlk önce adımı sordu mübarek.

Rütbemi söyledim. Dedim ki Metin,
Anladım ki bu iş geçecek çetin.
Bakmadı yüzüme surat astı büsbütün.
Bir heykel misali durdu mübarek.

Hizmet defterini geçirmiş ele.
Koskoca bölükte kopmuş velvele.
Dedim hayır ola, nedir mesele,
Anında küsküyü verdi mübarek.

Dedim çay içer misin ? dedi ki hayır.
Dedim ki aç isen karnını doyur,
Baktım ki yolu hep yokuş bayır,
Beygirini sarpa sürdü mübarek.

Hizmet defterini deştikçe deşti,
İçinden noktalar, virgüller seçti,
Bu yetmedi bir de yönerge açtı,
Olayın özüne girdi mübarek

Oysa yazılmıştı hizmet defteri,
Hız kazandı hata bulma seferi.
Çok terletti noktalarla safari,
Turnayı gözünden vurdu mübarek.

Hizmet kağıdına özel talimat,
Yazılmamış dedi. Yok mu malumat.
Dedim zamanı var. Dedi: şapkama anlat.
Anında kalemi kırdı mübarek.

Velhasıl kışlayı bir güzel gezdi,
Bizleri tepeden ayağa süzdü,
Ne gördüyse kontrol formuna yazdı,
Epeyce kafayı yordu mübarek.

Ben Aşık Metin’im satmadım yurdu,
Bilemedim ne idi bayramda derdi,
Giderken de kaşlarını eğdirdi,
Yurda ihanet mi gördü mübarek.

Metin AYDOĞDU 01.12.2009