Sararıp soldu ormanlar

Susuz kaldılar ırmaklar

Soğuk vurdu ağaçları

Kuruyup yandı zambaklar



Dağlar dağlar ıssız dağlar

Zirveleri karsız dağlar

Yiğitlerin canlarını

Gençken alan sessiz dağlar



Dert od gibi gelip gider

Gönülleri yakıp gider

Bu dünya bir penceredir

Anlamayan bakıp gider



Bu dünyanın duvarından

Gelen bakar bacasından

Kimse görmez hepsini

Bir deliğin arkasından



Sevgi söker duvarları

Siler gözlerden pasları

İki gönül bir olunca

Akmaz gece gözyaşları



Akan kan olmasaydı

Yapraklar solmasaydı

Sular coşup sel olsaydı

Kılıç mızrak paslansaydı



Gönlümüze yağmur yağsın

Topraklarına su aksın

Sevgi tohumları bitsin

Ömür boyu dostluk kalsın



Düşmanlığı taşlayalım

Sevgimizi saklayalım

Omuz omuz yürürken de

Yavaş adımlar atalım



Ay bakıyor ikimize

Bahçemizde sevgimize

Hayran kaldı gökyüzünde

Işık saçan gecemize



Muhammed Ahmedizade