Mine’L Mani

Yâr’a do(ğ)ru goşarım
Yüce da(ğ)lar aşarım
Aldı(ğ)ım nefesimsin
Gavuşursam yaşarım

Yerleri ditme dedim
Beni çirpitme dedim
Gene de annamadın
Yeter Çi(ğ)sitme dedim

Di(ğ)nemiyon ki edem
Şindi seni ben ne(ğ)dem
Sapra(ğ) sekil gonuşdun
Elinden nasıl edem

Dur ö(ğ)le mi dikilir
Birem birem dakılır
Bir iplik çekiversen
Gırk yamalık dökülür

Eline almış fişşek
Hey bire goca eşşek
Fısdık ö(ğ)le toplanmaz
Bö(ğ)le yapacan başşak

Yuka olmuş bazlama
Yar yolumu gözleme
Baldırcan,patetisnen
Yapıver bir közleme

Yolun üsdü horlavuk
Ordan aldık yaylalık
Amma bir sorun var ki
Uyutmuyor cırlavuk

Ba(ğ)çiye diker çetil
Acimcik öte çekil
Üsdün başın de(ğ)eş de
İçeri ö(ğ)le dıkıl

Her yalnız galışımda
Uza(ğ)a dalışımda
Bil ki seni özlüyom
Aklıma gelişinde

Demlikde çayım olsa
Odam kokunnan dolsa
Gadir gıymat bilenim
Her an yanımda olsa

Çocukca ve tertemiz
Bu aşgı siz görseniz
Yağlar gimi eriyom
Ne diyem ki körseniz


Geçmez ba(ğ)zımdan yemek
Galdım bir deri, kemik
Ganım donuyor sensiz
Hasretin ölüm demek

Mine Erdoğan DAL - MANİLERİN SULTANI