Avuç avuç duam; geçerse nazım,
Ne tipi, ne boran, ne kış isterim...
Az ayaz görmedim, belli niyazım
Bol sabır, dehlizden, çıkış isterim.

Tezgâh toplamadan sevap sezonu
Cem ettim gönlümde ilâhî tonu
Düz yolu neyleyim şer ise sonu
Hakk’a götürecek yokuş isterim.

Arzu-isteğine çeksem de hep set
Nefis dedikleri bin canlı ceset.
Erdem pazarında noksansız haslet
Her dem ferâsetli bakış isterim.

Madem ki O Yüce, kimsesize "Kim"
Gözümde fer olsun, gönlümde mukim.
Arsızlık saymazsa Rabbim; El Hekim
Kalbimde nûrundan nakış isterim.

Diyerek "servetin en hası edep"
Kibirden riyâdan uzak durduk hep.
Ardımdan duanız yeğâne talep;
Ne övgü, ne şöhret-alkış isterim.

Müjde gelmiş gibi asıl sıladan
Günah kâr sayılmış, haz hasıladan
Geçip her imtihan, zor fasıladan
Mahşerde îmanla kalkış isterim.

Geceyi yarmaya olsa da nâil
Rüzgâr "üf" deyince sönmekte kandil.
Hakk vâki olunca yâdeden bir dil;
Gönülden gönüle akış isterim.
Mahşerde îmanla kalkış isterim.

Mecit AKTÜRK