Umut tam orada işte
git al koy cebine koy yüreğine
sonra lazım olacak günün birinde
yokluğa ve dara düştüğünde
sevdiğin terk edip yüreğin üşüdüğünde...



umut orada, orada işte
iyi bak göreceksin
mutlaka sırrına ereceksin
bir mülteci teknesinin küpeştesinde
boğulan bir insanın son nefesinde
sınırda ki tel örgüde
insanların üstüne basmadan geç
o da senin aldığın terbiyede görgüde
hayat takmış zaten çelmesini
sen ayağını uzatsan ne uzatmasan ne...



umut bu fakirin ekmeği
her şeyini alsan bile onu alamazsın elinden...



gözlerinin içine bak o mülteci çocuğun
anasının ellerine dokun
babasının yırtık kazağını incele
umut tam orada işte...



umut bu öter durur insanın ruhunda
yüreğinde benliğinde
bazen yemekten önce çekilen bir besmelede
ve sonra eller açılıp edilen şükürde
içinde diri tut umudu hep söylenecek sana
’’Ben varım ben varım pes etme sakın.’’ diye
bir kuru ekmek bile olsa
ya da komşudan bir tas çorba hediye
yine de
coşkuyla yaşamaya devam edeceksin
umudum var diye...