Sokaklarında bir ruhu vardır
sen göremezsin asla onları ağlarken
bir çocuk ve kadın köşe başında kurşuna dizilirken
bulut görür, ay görür, duvarlar görür
taşlar görür sen göremezsin...



Sen bilmezsin anlamazsın sokakların ruhundan
ağaçlar konuşur, kuşlar konuşur
en son silahlar konuşur
insanlar ve insanlık sustuğu zaman...



Sokağa açılan bir pencere baharı içeri alır kimselere çaktırmadan
balkonda bir saksı su bekler güneş çiçeklerini yalarken
çamaşırlar asılır balkonlara
daha önce insanların asıldığı sokaklarda...



Kırmızı rugan pabucuyla
tek ayağını duvara dayamış şuh bir kadın
sigarasını yakar hayat kadar ucuz bir çakmakla...



Sokaklarında bir ruhu vardır
ilanlar yapıştırılır duvarlarına bazen
dün akşamki kukalı saklambaç oyunundan kalan teneke kutu
bir delikanlının tekmesiyle savrulur gider
savrulup giden hayatımız gibi...



Hey koca çınar
seni kim diktiyse bu sokağın başına Allah razı olsun
ben bildim bileli buradasın
inanamıyorum ’’Baban ile dedeni bile gördüm.’’ diyorsun öyle mi
bir de şu yaşlı gövdene
zibidiler çakıyla ’’Ali Ayşeyi seviyor’’ yazmasalar
ne güzel sakladın geçenlerde
sokak köpeklerinden kaçan tekir kedi boncuğu...



köşede bir şeyler çalan birileri olmalı mutlaka
bırak fötr şapkasına üç beş kuruş gönülden
yanında ki ufaklığın başını okşa...



Terk edilmiş şu araba aylardır burada
lastikleri inmiş camları kırılmış
nereden baksan kırk yaşında ömrünü bitirmiş
kedilere köpeklere barınak...



Yanda ki apartmandan bir cenaze çıktı bugün
Hidayet amca rahmetli olmuş
yarın gidip camiye son görevimizi yapmalı
kimler geldi kimler geçti
sokak çeşmelerinden kimler kana kana su içti
sokaklar ahhh sokaklar
kim bilir siz de daha ne anılar var...