0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
845
Okunma
... ne de olsa Eylülden
"Fesleğen kokulu balkondan
yine konuk ettim geceyi
köhne yalnızlığıma ben
İçerimdeki kulpsuz kapıdan
gir dedim içerime benim
Bir hâl oldum gelir gelmez
soluk yüzümden devrilirken
yüzüne baktım gecenin
Çayımı yudumluyordum
sonra dumanlıyı yaktım
gece gece geceden kendime
kendimden geceye baktım
neler düşündüm neler
hayat yaşayacağım derken
hayata küsenleri bile...
Gecenin kör vaktimi şimdi
gündüz mü uyuyor şu an?
tuttum bekliyorum yüreğimi
çığlığımın ötesinde sanki
Damarıma dayanan albastı
cisimsizlikten yorgun düşmüş
yüzüne bakınca anlıyorum
derin yalnızlığımı gecenin
Başbaşayım yine geceyle
serinlik kulağımda uğultu
uğultular karanlığa karışık
rahminde dölleniyor aklımın
cevapsız sorular geceleyin"
