‘‘alçak gönüllülük‘‘
...Gönüllere ayna tutmak adına!
Alçak gönüllülük deyince, aklıma şöyle birşeyler geliyor...
Herşeyin alçaklığı alçaklık tır. Velâkin alçakgönüllülük istisna!
Yani yüzü yerde olanlar Hakk katında yükseklerdedirler ve onlar ki sonsuz pâyelere ulaşırlar da biz ne görürüz ne biliriz. Burnu havada böbürlenenler, herkesi hakir görenler, çalım satanlar bir gün mutlaka istiskâle uğrarlar...
Kişinin kendini beğenip büyük görmesi, aklının noksanlığına ve ruhi dengesinin bozukluğuna velhâsıl hamlığına delâlet eder. Akıllı insan yani olgunluğa ermiş insan mazhar olduğu herşeyi Allah’tan bilir ve teşekkür hissiyle daima iki büklüm olur.

En azından mütevâzi olur
böyle bir anlayışta olalım
hicabi olan hicâzi olur
hicâzi olup hayat bulalım

Yaratıcımızın takdirine
halkın ise tahkir, tekdirine
hoşnutluk ile biribirine
mecâzi olup hayat bulalım

Hoşnutluk hissi ile en baştan haddimizi bilip, tevâzu kanatlarını yerlere kadar indirmemiz lazım gelir.
Yani kişinin haddini bilmesi, en emin bir zırh içine girmesi demektir ve de en muhkem emniyet tedbirini almış olur.
Yüce Allah (c.c) bizleri haddini bilen kullarından eylesin inşallah!
Kişinin olgun ve faziletli olması, alçak gönüllülüğünün olması demektir. Kibirlenip, böbürlenip, büyüklük taslamak ise onun seviyesiz olduğunun göstergesidir ve nâkıs olmasının sebebidir. En kâmil kişiler, insanlarla beraber vakit geçirip insanlarla beraber hem-dem olan kimselerdir...

Gümüşhanlı‘yım ne bilir
hissiz bednâm talihsizler
kadir, kıymet nedir diye
hiç olmazsa bilin sizler
nerden bilsin beyinsizler

Siz gönülde cevhersiniz
alçakgönüllük dersiniz
nâm almış yiğit, er‘siniz
hiç olmazsa bilin sizler
nerden bilsin beyinsizler

Şu gerçek ki kadir ve kıymetleri bilinmeyenler var, hiç olmazsa sizler bilin...
Sizler sizler sizler
Kadir, kıymet bilmez beyinsizler...
Velâkin kıymetleri bilinmeyen o güzel insanlar, seciyelerindeki tevâzu sayesinde alçak gönüllülükleriyle er veya geç mutlaka yükselir, şerefe ererler... O büyüklük taslayanlar, büyüklük kompleksine kapılanlar ise irdenerek yaşadıkları mühit içinde yabancılaşarak ve hatta yalnız kalarak ölür giderler...
Alçak gönüllü olanlar tevâzuu ile makam, mansıp, servet ve ilim gibi ahalinin itibar ettiği güzelliklerin yani o alçak gönüllü insanları değiştirmemesi ile onlar ki insanlığa yükselir. İnsanoğlunun, insanlığa yükselmesi düşünce ve davranışlarında değişmeye, değişikliğe uğramamasıyla mümkün olur...

Alçak gönüllülük
alçak insanlar da olmaz
bütün güzel huyların
anahtarıdır alçak gönüllülük
büyük ruhlu insanlar da arayın

Alçak gönüllülük
kimler de var ise
diğer güzel huylar da
onlarda vardır
büyük ruhlu insanlar da arayın

Memleketim olan Gümüşhane’de köyümün tabiriyle şöyle bir söz dillerde gezer ‘‘AYAĞLARAN‘‘ yani ayaklarının altına yüzüm gelsin...
Yüzü yerde olanlar pervâz edip yükselirler. Nefsimizi mizân kabul ederek bu meseleyi düşünüp tartalım inşallah.

Biçilir illaki ekince
düşüncelerim desen desen
anlarsın beni iç çekince
gönülsüze verme meyil SEN

Gümüşhanlı‘yım beni dinle
yabancı olmayan dilinle
umarsız, çıkarsız sevginle
gönüllüye hemen eğil SEN



II
...mesele anlaşıldı tamam
sana hiçbir şey anlatamam
bir alçak gönüllü değil SEN

maddeden ayrılmış mısın sen
manaya sarılmış mısın sen
sana hiçbir şey anlatamam
bir alçak gönüllü değilsen

riyâdan arınmış mısın sen
helâlle karılmış mısın sen
sana hiçbir şey anlatamam
bir alçak gönüllü değilsen


III
Alçak gönüllülüğü
bu gece ben DERT ettim
kibirden yana ne var
bu gece ben terk ettim


Gönül nurunu yaktı
âşkla muhabbet aktı
şiirim hay a kalktı
bu gece ben terk ettim


Gümüşhanlı yeise
düşme sakın nefise
şiir denen ne ise
bu gece ben terk ettim


IV
GİDİYORUM
Huzurunda huzura gidiyorum
hedef ora, ok varır mı demeden
ufak tefek bir şeyler biliyorum
gönlü doyurdum, karnıma yemeden

Gümüşhanlı‘yım duramaz olmuşum
yerimde yersiz kederle dolmuşum
bir gül misali sararıp solmuşum
beklesin beni gönülden cem eden