ANNE OLAMAYAN O KOCA YÜREKLİ KADINLARA ARMAĞAN EDİYORUM....

Anne olamamak,sanırım bir ara en çok korktuğum, beni durup dururken ağlama krizlerine sokan, kolumu kanadımı kıran, kimseye anlatamadığım, gece gündüz bir türlü aklımdan çıkmayan düşünceydi,oysa şimdi bütün güzel yanlarını bulabiliyorum hayatın ve öyle sarılıyorum yaşama....ben büyüttüm doğurmadığım bir bebeği, çok sevdim, bütün emeklerim helali hoş olsun o cana, ama o hiçbir zaman onu doğuran annesi kadar sevmeyecek beni, biliyorum.... canımı acıtanlara karşı savunup korumayacakta beni...yinede canı sağ olsun...

Şimdi hayatı olduğu gibi kabullendim ve doğadaki gibi ona uyum sağlamak gerekli biliyorum,dünyada annesiz kalmış sevgiye muhtaç bir sürü çocuk var bilirim, mantığım onlara dön yüzünü diyor hep ve bende gülerek dönüyorum o gül yüzlere ama içimde bir şey yine de çok acır hep....

Anne olamayan kadınlar hiç üzülmesinler, yürekleri o kadar büyüktür ki onların, çoğu kadından daha cok annedir’ler.... dilerim yakın olsun anne olacakları günler, ister tüp bebek ile, ister evlat edinerek, ister gönüllü annelik ile...

Bilmenizi isterim ki,ANNELİK DOĞURMAKLA OLMUYOR,KOCA BİR YÜREK İSTİYOR KIYMETİ BİLİNMESEDE.... SAYGILARIMLA