Güneşim
Gitme kal demeni beklerdim
Ama yüreğin öyle öfke dolu ki
Herşeyin farkındayken bile kızıyorsun
Aslında biliyorum üzülüyorsun
Belki de gecenin hüznüne kapılıyorsun
Benim gibi
Ama bilmiyorsun görmüyorsun
Kırıyorsun üzüyorsun
Keşke herşeyi bilmeni isterdim
Belki o zaman nasıl sevdiğimi görürdün
Ama ben gidene dur diyemem
Sadece gitme kal diyebilirim
Benim ömrüm senin sevginle son buldu
Yüreğimi aydınlatan gülüşünle
Ve hiç yarı yolda bırakmadı dualarım
Çünkü ben ömrümü sana adadım...
Senin mutlu olman benim en büyük servetim
Senin için sarf ettiğim çabaların birini bile görmedin
Ama neden? diye sormam Güneşim
ben seni gerçekten sevdim
Anlayamayacağın kadar çok
Senin yerine hiçbir aşkı dostluğu koyamam
Ya da o kadar bağlanmışım ki seni düşünürken başkasına bakamam...
Yani ben bir insanı tanırım bir de sevgisini
Ve gitse bile onu düşüncelerimde değil yüreğimde saklarım
Kendine iyi bak dert ortağım