Hasbıhâl
İster söze yeminli, ister sükût olsun adın, can-özüm
Ayan etmesen de kederini,
Hiç arz-etmesen de meramını duyarım sesini,

Kuşatır ıstırabın, ruhumu;
Canlı durur hafızamda her hâlin..
Gözlerin açık gördüğün rüyalar kazındı belleğime.

O, düşünsel kurguların ve sezgilerinin istikametinde kat-ettiğin mesafeleri tahayyül ederim..
Muhayyilemi zorlayan erişimlerin bana hayranlık; Sana noksan...
Yeni hedeflere kulaç vurma azmini gıpta ile anarken;
Maruz kaldığın haksızlığın isyanını duyarım sessizliğinde!
İçinden atamadığın ukdenin hicranı düşer yüreğime...
Ne kadar gizlesen de;
Yoluna örülen barikatlar, buruk bir fotoğraf karesi gibi asılı durur kirpiğim-in ucunda...

Sen hep susarsın;
Sustukça yüklenir omzuma ağırlığın!
Ey! Sabır Abidesi; ezilirim suskunluğunda,
Bu yüzden haykırışım!
...
Pranga vursan da diline,
Çığlık çığlığa sükût!

20 EYLÜL 2015 Metanet Yazıcı