Bu Kaçıncı Kıyamet!?

Kaçıncı batan güneş!? Bu kaçıncı kıyâmet!
Bu ne çekilmez azap, bu ne büyük vahâmet...
Mantıklı bir çözümün gelmedi mi? Zamanı!
Var mı başka beklenen, yaşanacak alâmet?
Yoksa bu mu? İstenen, geneline sirâyet...

Bir yıldız düştüğünde canımdan bir can kopar!
Ateş çabuk küllenir, herkes işine bakar...
Hepimiz biliriz ki; su mecrâsında akar,
O sönmez büyük ateş düştüğü yeri yakar! ..
Ana baba eş bacı, damarlarda lâv akar!
Derin suskunluklara yansır, asâlet-vakar...

Bir cana kast edenler, tüm canlara kast eder
O, ’bir cân’ dediğimiz, tüm canlara eşdeğer...
Neden gider bu canlar sebebine bakarım!
Yaşanan kavgaların mantığını sorarım!
Yağız delikanlılar toprağa verilirken;
Sen-Ben muhasebesi yapanlara şaşarım!

Geçmişten bir iz durur, hep kurcalar zihnimi!.
Bir asâletle duran kümesinde, horozlar!
Önce aç bırakılır gözleri perdelenir!
Bir tertip, bir düzenle oyuna hazırlanır...
Küçük bir yem atılır, sahaya bırakılır...
Sonrasını sormayın ne baş kalır ne gövde!
Ölmese de sahada, kan revân bırakılır!
Nasıl bir ruh hâli ki, acıdan zevk alınır!?!
Kan ve can üzerinden pazarlıklar yapılır!

Sır değil aşikâre, herkesçe biliniyor...
Dövüştürüp kardeşi uzaktan seyrediyor!
Bu nasıl bir bela ki, onlarca yıl sürüyor?!
Benim anlamadığım:
Neden en güvendiğim bu oyuna geliyor! ?
Veya neden böyle bir görüntü sergiliyor?
Bir ortak çıkar mı var endişe uyandıran!
Karşıt görünenleri bu yolda buluşturan;
Belki endirekt yoldan katili barındıran!?!
•••
Yolda izde harcanan hepsi bizim evlâtlar
Azılı canilerin hesabına kanarlar!
Daha çocuk yaştayken yuvadan alınırlar!
Körpe ayaklarından prangaya vurulurlar!
Bir fırsatını bulup, zinciri koparanlar;
Kurda kuşa yem olup, dağda heder olurlar...

Ah! Analar! Analar! Ah şu kutsal analar!
Değişir mi acısı? Asi olsa evlâtlar...
Belki hissettirmezler, belki sessiz kalırlar,
Kanlı gözyaşlarını içine akıtırlar!.
Arından-utancından belki korkularından;
Sönmüş volkanlar gibi, gizli -gizli yanarlar...

Zuhur eder gizli el suları bulandıran!
Kana susamış soysuz! Vampirleri andıran!
İnsanlıktan nasipsiz mideyi bulandıran!
Ayrı yoldan giderken, kavşakta buluşturan!
•••
Dinsin diye bu acı çareler aranırken;
Bin bir bahânelerle çözümü zorlaştıran!
Elini taştan çekip, kadehler tokuşturan!
Bir aymazlık içinde demeçler yarıştıran!
Durulsun beklenirken; meseleyi azdıran!
Akıllara durgunluk, fenâda buluşturan...
...
Zaman birlik zamanı, bütünleşme zamanı...
Gaflete düşer isek, yarın çok geç olacak!
Kenetlenme fırsatı elimizden uçacak!.
Pişmanlıklar keşkeler işe yaramayacak!

Fakat her şeye rağmen;
İnancım, umudum var bu yara sarılacak!
Akan kanlara rağmen analar barışacak!
Onulmaz yaraların merhemini bulacak..
Bağrına taş basarak gönülden sarılacak!
Sönsün diye bu ateş rahmet olup yağacak!

Gücünü Kuvvetini Köklerinden! Alacak...

17.08.2011 / Metanet Yazıcı