unuttum seyretmeyi dinlemeyi eylülü
bir ağaç devrilmiş az ötede
bir kaç salkım söğüt sararmış çaya dek eğilmekten belki
diğerleri yeşil kalmış nedense
yıkılmış evler ölümden


kendi taşıdığım yükü duymaz olmuşum
öyle bir esmiş ki eylül
öyle girmiş ki penceremden
zangır zangır titremiş ev
titremişim


sevdiğim ay yine sensiz kalmış
selamın bile girmemiş odama
beğenmediğim yanlarını gömerdim oysa
ilk gülümseyen merhaban ile
üstüne toprak atardım
gelmeyen günlerinin


öyle acı vurdu ki eylül sorma
konuşamadık ayak üstü iki kelime
aklımız kalarak birbirimizde
kendi yolumuza yürümedik
kıskaca mı alındı sevgimiz
düşman kuvvetleri tarafından
yoksa biz miyiz bizin düşmanı


çok görürüz ışıklı bir günü çok
açarken güz gülleri al beyaz
kalabalık geniş alanlarda
aynı bayrağın altında
aynı güzel düşlere
yürümeyi el ele
ey sevgili
vatan!


severiz biz bizi aslında
biri bir yandan, diğeri öte yandan
çekip sündürürler bizi
hey akıl
görevini iyi yap
tam zamanıdır şimdi
koynundan çıkar ellerini!..



20. 09. 2015 / Nazik Gülünay