Offff!... İçim daralıyor,
Yine suskun ve küskünüm hayata,
Her gün daha güzel olacağına,
Sanki daralıyor aldığım nefes ve hayat…
Umutlarımı yüreğime ve aklıma gömdüm,
Geleceği yaşıyorum öylesine,
Sevincimi saklıyorum sahte gülücüklerimin arkasına,
Mutluluk oynuyorum içim kan ağlarcasına…
Sevdalanmayı sevmeyi ve sevilmeyi unuttum,
Hayata bakıyorum içim kararırcasına,
Hevesleniyorum bir an her şey güzel olacak,
Birden yalnızlık ve sevgisizlik çöküyor içime…
Yüreğim sızlıyor içim acı ile dolu,
Sessizce dalıyor ve bakıyorum belirsizce etrafıma…
Anlatsam kelimelere dökülmüyor,
Anlamsız geliyor benim gibi yaşamayanlara,
Biraz yanlış bir yaşam, fazlaca da kader,
Yaşamda birleşiyor yüzüme bir tokat gibi…
Birde anlamını yitiren kişi ,
Hayatıma ortak olunca,
Bilinçsizce davranış, bilinçsizce haykırış,
Tüm sevenlerim ve dost sandığım insanlarıma…
Neye isyan edeyim yaşamıma mı, yoksa kaderime mi?
Yoksa ellerimle kaybettiğim yitik gençliğime mi?
Yaşamış olduğum yoğun zenginlikten,
Anlamsız yaşam fakirliğine…
Yaşanmış duygusallıktan,
Düştüğüm aciz çaresizliğe…
Bitmeyen duygular bitmeyen cümleler,
Offffff!. İçim daralıyor.