Aksakallı bir adam deniz kıyısında,
Oturmuş denizlere aynı mavilikte bakıyordu.
Ellerinde yırtık bir ağ,
Kendi gibi yıpranmış fakat onarmaya çalışıyordu,
Dudaklarında bir şarkı,
Sanki şarkılarda yaşadıklarını anlatıyordu...
İçini çeke çeke, sessiz sessiz ağlıyordu,

Denizler bile sanki yaşlı, maviliğini kaybetmiş,
Balıkçı, sanki oralarda bir ayna misali,
Kendi ile kıyaslıyor ruhunu sanki denizlerde arıyordu,
Denizler ona sanki bir gözyaşı gibi,
Ninniler söyleyerek balıkçıyı avutuyordu...

Yanında rakısı,
Biraz da yutkunarak yudum yudum çekiyordu,
Ufuklarda sanki bir resim,
Uzaktan bakınca balıkçıya,
Bir doğa ve yaşanılmış bir doğayı canlandırıyordu...

Acılar ve keder yüzündeki kırışıklığı,
Denizlere bakınca efkârdan dalgınlığı,
Rakıyı yudumlarken Gözlerindeki ağlamaklığı,
Sanki benim yaşantımdan benim geleceğimi,
Bana anlatıyordu.
Bizim balıkçı!.

Ayhan İÇÖZ