Bir buse kadar sıcak, insanlar kadar çok,
Ve hatıralar gibi tazedir pişmanlığım.
Hayattı adil olmayan, insanlardı…
Belki yaşamaktı en büyük saçmalığım.

Küsmek gibi gururlu, gözler gibi masum,
Müzik kadar yalansızdır pişmanlığım.
Ağlamak değildi ayıp olan, içmek ayıp değildi…
Adalet yokken neye yarar varlığım.

Cesaret gibi nadir, yürek gibi yangın yeri,
Âşık gibi çaresizdim pişman iken.
Sorulardı yanlış olan, sadâkatti…
Gülmeliydik zaman akıp giderken.

Şiir gibi duygulu, şarkı gibi ağlamaklı,
Kader gibi lanetliydi pişmanlığım.
Rakı gibi alkollüydü akıllar, yaşayışlar.
Yalnızlıktı bu yüzden tek varlığım.

Gökyüzü gibi mavi, sayfalar gibi beyaz,
Deniz kadar siyahtı pişmanlığım.
Kararlardı adaletsiz olan, sevmekti…
Tek aşkımdı gölgem, yalnızlığım.

Akıllar gibi karışık, sözler gibi yalandı,
Evren kadar sonsuzdu pişmanlıklarım.
Küçük çocuklardı ölen, küçük zenci çocuklar…
Benim çok havuzum vardı ve kanlıydı benim havuzlarım.

Cenk İNAN