[ Sorma ne haldeyim ,
Sensiz olmadı ne yazım ne baharım .

Ayrılık üzerimde giymiş gâmdan bir gömlek..

Felek sensiz geçen her günü benden aldı .
Çerâğa çaldı beni.
Ne gecem belli ne gündüzüm
Sözleri yarım kalmış bir şarkının son güftesi gibiyim.
Kayboldum nicedir âraftaki o ince çizgide.
Ne olur ara bul beni ,sakla gözlerinde

Sen olmayınca yanar içimde bir ateş-i sûzan.
Tâht kurdun zerrelerimde ,gitmedin hiç ..
Seninle bir başkaydı ,
Her dem kulaklarıma fısıldamazdı gürbeti bu ıssız şehir.

Sokak şarkıcıları sensiz böyle hüzünlü çalmazdı .
Bilmezdim şarkıların bu kadar içten okunduğunu,

Biliyormusun yâr ben hiç şiir yazmazdım ..

Aylar mevsimleri kovaladı
Zihnimin kıvrımlarında çoğaldın her gün yeni bir şiir oldun ..

Gölge veren ağaçlar gibi sensiz kurudu dalım yaprağım.

Uzun uzun takılır gözlerim hatıraların izlerine.
.
O ’can şimdi nasıldır .
Geceleri yıldızları ’yarar gözlerim .
Düğümlenir ruhum çok uzaklara .
Ah ’yâr bir bilsen gurbette sensiz nasıl üşür ellerim.
Birlikte ıslanırdık bu şehrin caddelerinde
Tanır bizi soğuk hava Tranwayları.
Tanır bizi şırıl şırıl akan wupper nehri
Yasak olsada biz gizli ekmek atardık su kenarındaki yeşil başlı ördeklere

Gel artık yüreğinle ’tut ellerimden .
Coşkun akan dereler gibi çağıldasın yüreğim.
Ah ’yar senin yanında bir tutam kül olsaydım.
Bir bilsen yokluğun nasıl da öldürüyor her anımı.
Gurbette gün yağmurlarla sessizce batar
Zaman seyirsiz kayıp gidiyor hep sensiz ,
Burda sokaklar soğuk ve ıslak .

Karayel rüzgarları dallarımı kırmadan bu sonbahar
Yüreğinde sar beni .
En garibi nedir ? Bilirmisin yâr,
Öldüm diyerek hep yaşıyorum.

Gelirsen bu koca kent gurbetim olmaz, seyrân olur her anım.
İstiflemez ruhum yanlızlığı acılarla

Sokaklarda insanlar suretsiz dolaşıyor ,
Kimseyi görmüyor sensiz gözlerim.
Gönlüm sevdayla sanahep kıblegâh
Bu aşk senden bana yadigâr.


Sayki sensiz Eylülde yaprakları dökülmüş bir ağaç gölgesiyim.
Say/ki nezdinde mûtedil bir aşkın yarım kalmış şarkının kayıp güftesi gibiyim.

Hüzün tel tel olmuş şimdi kâr ,saçlarımda ..
Yoksun ya her mevsim çile dolduruyorum

Dilimde pelesenk bizim şarkımız
Dudaklarım her dem adınla terennümde.
Yâr diye aşkla yüreğimde betimledim
Kement olmuş yollarına senden kalan aşk ağım.

Dediler gözden ırak olununca gönülden de ırak olunurmuş ,
Ne der/sin yâr.?
Canından can saydığın yâr uzak olunca el olurmuş.

Bu aşk içimde yaşadıkça
Döndükçe dünya ,
Dolanır durur hüzün döngüsüyle en derinimde.

Sen beni hepten boş verip unuttun mu söyle?
Yoksa ben bu aşka çoktan mağlup muyum yâr.

Ellerimden kayıp giden sensiz yıllarım ,
Solyanımda kırık bir kalp, gözlerimde ise hiç gitmeyen "resmin var..

nurcihan erdogan