1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
725
Okunma
Yatağa uzanınca tek başıma, dilime bu satırlar eliverdi. İnsanoğlunun yalnızlığını kaleme almaya çalıştım.
Yatak diken oldu, yastığım bir taş,
Zehir oldu zehir, yediğim her aş,
Ne eş kaldı, ne dost ne de arkadaş,
Bir başıma kaldım, yapayalnızım!
Dost bildiklerim hep yüz çevirince,
Ne gül kaldı bende, ne de bir gonca,
Tarlam kurudu da bitmedi yonca,
Ne güneşim parlak, ne de yıldızım!
Düşünce tutmuyor kimse elinden,
Anlamıyorlar ki senin halinden,
Söylesen anlamaz kimse dilinden,
Ne oğlun biliyor, ne bilir kızın!
Dökersin durmadan, Dertli gözyaşı,
Görmeden baharı yaşarsın kışı,
İnan ki gayretli olsa da kişi,
Hayatın yüküne dayanmaz dizim.
ERDEMLİ- 20 Ağustos 2015-Perşembe
Cafer AKSAY
5.0
100% (1)
Cevap Yaz