bu vatan ki çok eskiden beridir kinle kanatılıyor
kanatılacak da durmadan o pak mı pak yüreği
görkemi yok sahipsiz ve biçare kalmış orta yerde
kahpe bir paslı hançer saplı duruyor böğründe
Namık KEMAL’İN kaldı bir yara gibi hep dilinde
bir kabus çökmüş ki ne çöküş
böğür de ki hançer arada bir de zalimce bükülmekte

Çıfıtlar cirit attıkça hep Fırat ve Dicle kanıyor
ne bir gece ne de bir gün yüzümüze gülüyor
toprağın bağrına yığılıyor kan et ve kemik yığınakları
Sarıkamış’ta üşüyor kar altın da yatan Osmanlı aslanları
asrın aslanları düşünce Allah-u Ekber dağlarına
yatıp da kalıverdiler üstlerinde koca bir buz dağı ile
bir padişah ağlıyor ben Abdülhamit Han’ım niye
o gördü sadece ufuktan gelecek kahpe tayfunları
Vatan toprağı Çıfıtlara illa peşkeş çekilecek diye
onlar ki iblisin mundar mı mundar torunları
ne bir dinleri vardı ne de bir parça da olsa imanları

bir vatan kanıyor sanki de bu onun kaderiymişçesine
zıpkın gibi delikanlılar yad edip duruyor canları
taze gelin ve gelinlik kızların yüreğimizi yakıyor çırpınışları
kan kusuyor bu vatanın evlatları
köşe başlarını tutmuş şeytanın kancık dönme hileleriyle
elleri de kolları da sinsice bağlı
bir vatan ki ne vatan dünyaya bedel tüm insanları
ve göğü delen Hakkın minareleri olan İstanbulluyla

Cordoba camiydi ilk işaret kilise yapılıp da ibadete kapatılınca
bağrındaki gövdeler kesildi bir bir yüz elli altı adet has sütun
bir katedral yapımı adına
haçlı kahpe sinin bu aşüfte oynaklığı
yedi yüz tanesi hala daha İslam adına şerefiyle ayakta
Ayasofya da burada işaretidir
ibadete açılmayışıyla hem de dururken bağrımızda
kapı artların da ki gizli kalmış esaretimiz’in
Ayasofya küskün Ayasofya hep mahzun bu vatan toprağında

hiç bizim olamadı ki
bu garip tutulan itin mandasına zincirli topraklar
sanki misafir gibi gidecek günü bekler de dururuz
dağlat ılıyor hep anaların köz olmuş yürekleri
feryatta kötü bırakılır kadınlarımız
burula burula o has mı has yürekleri
öz bağırlarından çıkarıp da
hep kınalayarak şehit veriyor toprağın bağrına yiğitleri

bu vatan bizi suçluyor ezeli bela eksiltmedi diye
ya yeni nesil size ne demeli bu denli duyarsızlık niye
kadınlarımız açarken toprak için bağırlarını
sütü bozuk’tan ağamı olur gizleyip de dururlar şeytanlıklarını
bu gidiş felaket getirir vatan uğrun da aşk ile yananlar için
ateş altında kahpece bir bir eriyip duruyorlar
bu vatan için hunharca harcanıp da gidiyor hep civan mertler

daima hep aynı çark dönüp de durur pusuyla tepemizde
oyun içinde oyun da vicdansız züppe
hep gariban vatan evladı tutuyor yüreğimizi bizden önce
bir hançer ki ne hançer hiç çıkmıyor ki böğrümüzden
fark edilemiyor bile aklı kıt yetkililerce
bu bir kabus mu nedir kalır mı dersiniz hep böyle
hiç çekilmez mi içimizden asırlarca da
yok mu bir vatanını seven ceddi Türk kendi Türk olan
böğrüm’üz de kaldı bu hançer pis pası ilen
birde utanıp da sıkılmadan
göğsü gere gere çıkıp da dururuz biz de bir haltmış gibi ortada…



(13.09.2015) AZAP…