gerçeği
kabul etmeme zorunluğumuz
var gibi
tersten esse
de
zaman,
bilsekte
bir işe yaramıyor yalan,
ne
eylersin işte
ismimiz
insan,
her şey işine geldiği
gibi
yıkılsa da
dünyan...

çaresizliği kılçık kaçmış
umuda,
yağmurlar yağsada çöllük
hat safha da,
gönüller yasta hüznün
en üst
katın
da,
cana canan derken bile
şüphe götürmezler
darağacın
da...

soluk ver desem
de
vermezsin
ey
zalim,
sanki her an hazırmışsın
gibi olmaya
katilim,
sevmek olsa
da
dermansız derdim,
yine
de
hediyem olsun sana
son
nefesim...

aklın da olsun
hep
varsam varsın yoksam
yoksun,
ikilem içinde kalmış
sanma
ki
kulun,
teslimiyeti en büyük suçu
esaretin
kendisini kaybetme uğruna bile
selametin...

karalar bulanmış
tüm
zindanlara,
kah orada kah burada
kah
yokluklar
da,
belki alkış tutuyorsun
en büyük
kahkahalar
da,
unutma
ki
insanız biz
satarız hiç ummadığın bir
an da.....

(Berlin,10.09.2015)

Talat Özgen