Kim çizdi projeni, ne kadar güzel yapın?
Duvarların bembeyaz, kapın bayrak kırmızı!
Zümrüt pencerelerin, hele kuturun, çapın...
Sen misin bu dünyanın tek Süreyya yıldızı?

Hangi mimariden bu, iki sütun, bir taçın?
Olgun başaklar gibi yerlere değen saçın…
Bir de dışın gibiyse o görünmeyen için!
Eritirsin billahi, kutuplardaki buzu…

Yüzünün çerçevesi ne kadar güzel böyle!
Kime çizdirdin ise, haydi bana da söyle...
N’olur karşıma geçip, salınıp durma öyle;
Seni çözmek öyle zor, kaldır gitsin şu nazı...

Gözlerinden yaşların düşerken uçlarına...
Gitmez mi hiç sevenin bu sevda güçlerine?
Akşam olup, kızıllık çökerken saçlarına;
Kızardıkça yamaçlar, artar içimde sızı...

Öyle yüksektesin ki, sana ulaşmak çok zor!
Bu ne sıcaklık böyle, sanki her yanların kor!
Hele şu gözlerimden düşen yaşları bir sor;
Kalmaz mı hiç gönülde, yanıklarının izi?

Karaman-2015/08

Halil Şakir Taşçıoğlu