Kan revan içerisinde yer gök
Zulme odaklı bir iç çekiş
Elinde nefsi gözlerinde öfke
Bir yakarış peyda olan
O derin ıstırap çöreklenen en derinde.

Yıl uğursuzun, dostum
Hadi susma sen de bir şeyler söyle.
Peyder pey tükenirken ve tüketilirken
Kör olsun dediğin kör talih değil inan ki
Hicap ettiğin.
O kemirgen ruhları ile
İki yakasında iken mazlumun
Derde derman olsa gerek edilen dualar
Sanır mısın ki son sahne bu
Zuhur eden.

Neylesin garibim sığınmaksa
Tek kadim dost umut bildiği
Sussa da Rabbim konuşur yerine
Hele ki meyletmişse bir kez kadere.

Reva olmasa gerek
Rüştünü ispat etmiş bir kez zalim.
Densiz bir öfke,
Yüreğe en ağır gelen hele ki
Mazlum bir kez ah etmişse
Elbet ulaşır yerine.

Gün ölgün ruhlar bedbin
İnsan hepten yorgun.
Dil suskun hele ki yürek
Nasıl da kırgın.
Ölü coğrafyaların düş avcıları
Yerleşik yersiz itham
Nasıl da sargın
Ölümü şart koşmuş bir kez zalim.

Ufkun derini hem uzak hem yakın
Yangın yeri iken mabedin
Son sözü söylemedi inan ki
Yerden yere vurduğun talihin.
Yeni güne ve umuda yolculuk ise
Saf tuttuğun
Bil ki gerçek her ne ise
Ve geçecek dert bellediğin.