9
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
1812
Okunma
Eylüldü,
Akşamlar yerini siyaha bırakırken,
Yollara d/üşüyorum, gündüz geceme sarıp.
Her yer kendince kalabalık, duman içinde
Oysa ben yine yalnız, yine kendinde k/ayıp
Eylüldü,
Hazan kondu dalıma, d/al kırıldı incindi.
Son bir ümitle çırpınırken, yürek sensiz boğuldu.
Sarıya boyandı zaman, gülde yaprak sürüldü.
Meftuna vurgun g/özler, yerlerde gazel oldu.
Eylüldü,
Sen, sesini yitirmiş deli rüzgar gibi,
Ardına b/akmadan çekip gittin
Kirpiğimden çıkan yangın hazana çakıp gittin
Eylülü kızıla boğdun, ben o gün sen de öldüm.
Birgül Otlu Ahlat 1997 Ahlat
5.0
100% (16)
Cevap Yaz
