GEÇ OLMADAN GEL

Gün düşüyor takvim yapraklarından
Elde avuçta bir damla gözyaşı,
alnında derin çizgiler
Sessiz çığlıklar
ruhundaki yalnızlığı tırmalarken
Sen bana, ben ömre
geç kalmadan gel

Bırakıp gitmelerin
pişmanlığı yakıyorken yüreğini
Çığ altında kalmışların,
dar ağacında asmışların
Günahlara batmışların,
kan çanağı gözlerinin hatırına gel

Cebinden üç beş kuruş dilenci duası
Pamuk ipliği umudun kuşağına tutunmuşken
Eller ele hasret,
doğduğun memleket mezar taşına yazılmadan
Kara toprak sarmadan gel.

Göl sessiz, ufuk duru,
Ayın şavkı iskelenin üzerinden yükseliyorken
Minareden ezanlar okunup
selana beş vakit kalıyorken gel

Ak düşmüş saçlarımda Ahlat rüzgarları
Bir bavul, bir yürek, içimde sonsuz özlem
Giden ben miyim, kalan kimdir bilinmez,
Bir yanım Ahlat, bir yanım yangın
Can bedenden çıkmadan gel.

Yollar uzar, gözümde duman duman,
Ana sesi gibi özlenir, memleketimin havası
Her adımda eksilir Ahlat’ta tanınık yüzler
Parkta bir çay deminde saklı kalır anılar
Bir türkü başlar, için sızlar
yürek yanmadan gel


Birgül Otlu 04.08.2024 Ahlat