Adımlarım alelacele koşuşturuyor tabanlarımı
Kan ter içinde feryat figan da memleket evlatları
beynim sen neredesin bir el atıver hele
şu yorgun ve üzgün bedenime
sensiz zirzop zincirleri kırdılar yine dizlerimde

avutamadım ki hiç iç hicranımı ben
yol yordamdan da kaytarmışlar yine
ve son takatimi çökertmeden
dizginleri kapı ver ellerinden
dingili kırılmış insanlığın dili konuşuyor vicdanları susuyor
yüreğim de sebebi açıkça görünen bir yangın kavruluyor
hangi birine ben dayanayım ki
ölme!
desem ki ne!
mezarına koy beni koy
kurşunlar bana desem
kar etmez ki küffara
kudurmuş itlerin salyaları değmiş bir kez
zehri nesilden nesille gidecektir bir kere

tüm çocuklarım bir bir gidiyor
mavzerlere nişanlar takarak
ve son bir nefesle gök yüzüne doğru uzanarak
Her biri bir ananın tarumar edilmiş bir yüreği
ciğerleri param parça ediyor
vicdanları köhnemiş bir duygu sahipleniyor
çökerken bin bir hayat
ölme
desem ne demesem ne
avuçlardan kayıp da gitti bir kere
tut yüreğimi çal yarana öleceksek ben ölsem
yazık o pak kanına yavuklun bekler seni desem
kâr’ı zararını da karşılamıyor
son nefese dek direndiği avuçlarıyla
bak hırsından toprağı çimdikliyor

değerlerim aniden kopuveriyor ellerimden
ellerim de kaldı bomboş
kahpece sokuldukları tabutlarıyla vicdansızlara bakarak
ve vatanı kül etme niyetlerini de boşa çıkararak
muhakkak ki her biri milleti için devşirdi bu vadeyi
gönlünün gülüşüne de ne hoş dolamış ölümü
gelin çiçeği gibi duruyor
karşım da tüm haşmetiyle Şahadet
çırpınsak ki de ne
ölme
söylenmese söylenmekten daha da değerli
hazana sürükledin ya beni
ihmaller doğuruyor makam ve mevkileri
ölsek ki ne ölmesek de ne
boğazda sadece bir kadeh içki ve bir tabak mezeyiz işte
Allahsız şehvet dolu akşamların kucağında
ruhuma okunurken Fatiha!

her biri bir diğerinin aynısının tıpkısı hainlerin
satılık bir devşirme güruhları
cürümleri kadar vicdanları da çürük
kuduz bir köpek sürüsü hem de asalak bir sülük
ve bir iki dönme de başlarına koyuldu iblisçe
her biri Çıfıt’tan bozma bir baş belası
O da közü içimizden hiç çıkartmamak yakıp kavurmak için
ve de kan gölüne çevrilmiş olan bir ülke
yeni nesle miras bırakmak adına
sabiler çiçekler gibi elbet ki bir çınar olurlar bir gün
ruhların da ihlas gönülleri yaratana teslim olmuş ya

el ele verin ki girsin deliğine
çünkü gönüller hiç razı değil bu kepazeliğine…



(02.09.2015) AZAP…