KAMAN OLSAK- LİSE OLSAK
Hep beraber olsak,
Arkada ince bir taksim...
İçsek, kudursak, ağlasak ,
Sonra sırlarımızı aşikâr etsek,
kimseyle paylaşamadığımız...
Lise yıllarına dönsek
Ve orada kalsak uzunca bir zaman,
Yalanlar söylesek, "Hiç değişmemişsin lan "
Görmezden gelsek göbüşlerimizi.
Abdallar coşsa…
"Bu kız bana emmi dedi nörüyüm... "
Biz, istemeden aldığımız yaşlara ,
yaşayamadıklarımıza küfürler yollasak.
Çocuk olsak yeniden,
Nedeni belirsiz kavgalar etsek...
Asla gelmeyeceğini bildiğimizin
Yollarını beklesek...
Cengiz’le, sonu olmayan tartışmalara girsek mesela...
Bahçenin yanındaki bakkaldan, tek tek sığara alsak
Vedat hocaya yakalansak her seferinde.
Şarap içsek cumartesi akşamı lisenin bahçesinde.
Çamlığa yürüsek çetinle beraber.
Ali Haydarın bahçesinden güler koparsak,
Sevdiğimize asla veremeyeceğimiz.
Tülay’la Nilüfer’ e yalvarsak,
"Üçüncü sorunun cevabı neydi kız, söylesene."
Hüseyin’ in itinayla sakladığı peyniri aşırsak
Nafiz hocanın sopası patlasa popomuzda,
Acısıyla acımasak...
Kaman olsak mesela…
Lise olsak, var olsak...
Sonra kalıversek olduğumuz yerde.
Yok olmasak.
Kaman olsak mesela
Hep liseli kalsak.
Hiç ağlamasak.