Yokluğun bile fazlasıyla asil..
Nasıl yüceltiyorsun hasretimi bir bilsen..

Sigaramın dumanı bir havalı, bir havalı ki sorma gitsin..
Kaçak olduğunu ve iğrenç bir tada sahip olduğunu görmezden geliyor..
Kendini CHE’nin purolarından biri zannediyor..
Dumanının gökyüzüne doğru süzülüşünü görmelisin..
Sanki tüm insanların nefes alış verişi ona bağlı..
Atmosferi kendi sarıp sarmalıyor...

Üç kuruşa aldığım şarabım bile kasıldıkça kasılıyor..
Bir tomar para vermişim de "üstü kalsın" demişim edasında..
Kuytu bir park köşesinde arabesk şarkılara eşlik ettiğini unutup sanki şöminenin karşısında romantik nağmelerle tüketiliyormuş gibi köpürüyor..
Daha açılmadan sarhoş etmeler, mezeyi beğenmemeler oooo görmelisin..
Sanki şişesindeki fors yıllanmış Fransız şaraplarıyla eşdeğer..
Unutuyor siyah poşetin içinde polise görünmeden oraya geldiğini...
Kendini Bordeaux’un asırlıklarıyla bir tutuyor...

Neyse dedim..
Bir resmini çizeyim de bu havalı hava biraz dinsin istedim..
Yazımın ve resmimin ne kadar çirkin olduğunu bilirsin..
Biliyor musun o bile bir başka..
Adeta kendi kalemimi tanıyamıyorum
Kara kalem olduğu halde türlü türlü renklere giriyor..
İbneye bak be sanki gök kuşağı
Benim değilde Da Vinci’nin ürünü sanki..
Öyle bir Mona Lisa şekillerine giriyor ki..
Güldürüyor mu ağlatıyor mu belli değil..
Ama sen görsen, hem bana söversin hem de gülersin..

Böyle yıkık viran ama havalı bir yokluğa sahipsin..
Ve bu yokluğun bazen de sana küfürdür bilesin..
Sıradaki sigaranı benim için ateşlemelisin..
Ve bir gün muhakkak,sen de sensiz ve en ucuzundan bir şarap içmelisin..
Ömre malolan bir aşkla bende ebedisin..
Ve de park köşesi deyip hor görme..
Sen yüreğimde cennet köşklerine sahipsin...