Bin bir imge hele ki
Çığırtkan yankısı dünden yarına
Çizdiği o yolda…

Nizamını yitirmiş düşlerin bekçisiydi
Tanıdığım o şahsı muhterem.
Bir kelaynak kuşuydu işin aslı:
Yaşadığı o ağaç kovuğu,
Menzilinde gözyaşları
Kuru bir lehçe ile
Dilinde zikrettiği tek hece.
Mubahtı sevda mubahtı elem
Sitem bilse de sevilmediğini
Görmediğine kani değildi önceleri.

Mutlak yetileri vardı
Gizlediği o sümen altı,
Soruları vardı
Sadece zihninin kancalarına takılı,
Cevapsız ve asılsız.

Nice düş adamı
Düşman bellese de görmezden geldiği
Hicap etmese de sevmekten kaçmazdı.
Zamandı bir diğer düşmanı
Ve mekânsız önyargılar
Hatta mesnetsiz ithamlar.
Kara kalemdi her insan giren hayatına
Bilemezdi rengini
Sağdıcı bilmişti bir kez taşıdıkları öfkeyi.

Bir adamdı sadece
Sıradan yine de tek farkı
Külyutmazdı günden geceye
Sürüklenirken kaderin rüzgârında.

Göçmüştü karısı
Lakin başka kollarda hükmediyordu
Yelken açmışken yeni bir aşka,
Unutmuştu saçının, gözünün rengini
Yine de ağlardı
Dinlediğinde çalan komparsitayı.
Salkım saçaktı hatta pejmürde
Soran oldu mu susardı sessizce
Gizlenirdi perde arkasına.

Gömütü idi aşk ve hüsran
Beklentisi yoktu
Bir yudum dostluktan başka.
Bir düş adamıydı
Uzun lafın kısası
Saklı idi kalan yarısı
O bilinmezlik urbasında.