Ne garipdir şu insanoğlu istedikçe ister
Doyumsuz nefsine söz geçiremez
Ne şükürleri biter, ne istekleri biter
Ölüm kapıyı çalana kadar devam eder

Götüreceği beş metre kumaştır
Yinede yaptığı şu hayatla savaştır
Anlamaz ki hırsın sonu yavaştır
Haykırışları sonsuza kadar avazdır
Pişmanlığa düşünce ise yaptığı hep havâstır

Geri dönüşü olmadığını bilmeden
Telafi edileceklerini silmeden
Düşünmez ki günahına girmeden
Bildiğini okur devamlı hesabı düşünmeden

Ne acıdır sonunu bile bile işlemek
Ruhun derinliklerinde gizlemek
Yalan dünyaya aldanıp boşvermek
Gözünü boyandıkça görmezden gelmek

Fukaradır beden ne dersen onu yapar
Bazen kalbi yumşak, bazen taş gibi
Fesatlığı ise karanlık kuyu dibi
Çık çıkabilirsen içinden çamurun
Son pişmanlık faydasız yoğruldukça hamurun
Olan olmuş bir kere artık küller savurun

Nesrin Önem Demir
30. 08. 2015