Kıyamet mi kopuyor ne gecenin karanlığında
Gökler yere iniyordu sanki tan yeri kızıllığında
Şimşekler çakıyor durmadan yıldırımlar hızında
Kurşunlar yağıyor yağmurlar gibi hainler pusuda

Her bir yandan yükseliyordu Allah, Allah sesleri
Şehadet şerbetini içmişti kahraman Türk askeri
Korkmadan saldırıyordu iman doluydu göğüsleri
Canını verir de vermezdi vatanını, yurdunu, evini

Şu Çanakkale dedikleri yer yiğidin harman yeri
Yedi düvele kafa tutuyor kimi on üç kimi on beşli
Yaşamak için değil şehit olmaya koşuyor her biri
Bir destan ki öğrettiler cihana bu vatan türkün evi

Neydi bu alçakların hevesleri, neydi yurdumda işi
Medeniyet postuna bürünmüş her biri birer leşçi
Bilmiyorlardı hainler, cihana bedel bir Türk askeri
Anladılar ki bu vatan sırtlanların değil Türk’ün yeri


Ey bu vatan uğruna canını veren kahraman şehidim
Sen rahat uyu kabrinde, sen hiç ölmedin Allah şahidin
Ve öyle bir destan yazdın ki cihanda yok eşin benzerin
Kefenin yeminim olsun ki ilelebet yaşayacak emanetin...


ZİYA VAR

Not:"Hasret Koydum Adını..."şiir kitabımdan.