2
Yorum
13
Beğeni
0,0
Puan
701
Okunma
Âlemin içinde bir zerre iken
Kendini âlemden büyük gören var!
Gölgesinden bile korkup kaçarken
Yüz kişiyi birden yere seren var!
Kibir gömleğini yırtıp delmeden
Kendini, Rabbini henüz bilmeden
Secde edip, alnı yere gelmeden
İmansız, inançsız Hakk’a eren var!
Bir güzele aşkla gönül vermeyip
Yollarına çiçek, güller sermeyip
Hasretiyle, hâlden hâle girmeyip
Yârin bahçesinde, güller deren var!
Yetimin, öksüzün hakkını yiyip
Günah urbasını üstüne giyip
Hep eğri oturup, doğruyum deyip
Derviş dergâhında, ceme giren var!
Âşık Ziya, buna gülüp geçiyor
Eğriyi, doğruyu kesip biçiyor
Helâl olanlardan yiyip, içiyor
Cennetten tapulu köşkler veren var!
Ziya VAR
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz