Mutsuzluğumu
paylaştığım hayat
Umutlarımı saldığım yaşam
Yer yüzünün bulunmayan
gezegeni Özgürlük
Yüreğim eriyor usulca
yar in kalbine
Kayboluyorum Okyanusu’nda
Soğuk sular vuruyor
yüreğimden içeri
Yanıyorum usulca içten içe
Ne melhem
nede çare yoktur ayrılığa
Öz güveni yitirmiş çocuk
Sahil boyuna uzanır hayeliyle
Elleri gökyüzünde

Göz yaşları düşer toprağına
Bir gül yeşerir öfkesinde
Gönlü bülbül olur şakır yari ne
El olur düşer gurbet yoluna
Derdim sılaya düşünce
Asyam yatar
Aslan yerimde

Gün olur gülmez olur kalbim
Ezilir duygularım yıllanır ömrüm
Kötüsü bu yalan olur dünyam
Tek doğru ben kalırım Rabb’ime
Yüreğim eriyor usulca yar in kalbine

Kendini bilmez edepsiz aşk yolunda
Kendine gelmez sersem bedenim
Uyanınca kalır kumlu suyu akmış
Şu alemde bir başına

Ozan Arif vurur bağlamanın sapına
Aşk dökülür her yaydan ayrı ayrı
Kalbime
Hançer saplanır yüreğime
Sessiz kalır bedenim
çaresiz serçem
Canı yitik sarhoş deminden
Kopmuş sevginin bağı
Başsız yurtsuz kader
Bırak yakamı
Yüreyim akıyor yari in kalbine
Kırgın kırgın