gidengelmez dağlarının ardında
bide
gelengörmez nehirleri akardı
hayat beklemez
zaman suyuna karışır balçık
çık köprüye
atla
ama illa
at’la
avrat’la
kirmani kuşak belde
ne varsa artık elde
kara tiren de
güle güle
ölmekte hayat

ve önce not sonra ders verir hayat
devamsızlıktan mektepte kalmak
kitapları köprüden suya salmak
gaipten haber almak
gibi anmak
gibi yanmak
sonra ahmakça kanmak
gibi şakaya gelmez yaşamak...



kaç zamandır uzak uzak dalar gözlerin
tüfenk çatar kaşlarının karası
pusuya yatmış sözlerin
bi ardına bakaydın
yadındaydım
feryadında..



kaç zamandır geceye yetim kalır yastığın
pamuk döşte taş olsa yüreğimdi bastığın
oyun değil hece hece kelimeler astığın
bi omzundan bakaydın
yanındaydım
isyanında..



kaç zamandır kara dumanlar gibi yüzün
çoktan gitti o tiren son istasyondan
bu fırtına bıçak gibi yağacak hüzün
bi öfkene bakaydın
kınındaydım
yakınında..




aslında
acı olan
kansız geldin
kanlım oldun hayatla

ve aslında dipsiz kova dolmuyordu yıldızla...