Bilirim, bakıp da perişan halime,
Seni anlayamadığımı sanırsın?
Ama aldanırsın.
Aslında bir kez daha,
Hayran kaldım desem sana,
İnanır mısın?
Sen nasıl bir insansın?
Ne düşünür, ne yaşarsın?
Hayallerin, özlemlerin nedir?
Göğsündeki kabristana neler gömdün?
Acaba bir gün bana,
Her türlü kaygıdan uzak,
Hiçbir cevap aramadan,
Hiçbir izaha gerek duymadan,
Sadece bir dostuna açıp yüreğini
Seni bana anlatır mısın?
Ya da anlatma istersen.
Bazı şeyler vardır ki anlatılmaz.
Anlaşılsın da istemeyiz aslında.
Ama anlatmak istediğimizde
Anlatabileceğimiz,
Anlayacağını bildiğimiz,
İçimizi dökebileceğimiz,
Veya hiçbir şey anlatmadan,
Sadece yanımızda olmasını istediğimiz,
Yanımızda olması ile teselli bulduğumuz
Hesapsız bir dost ararız ya.
Beni o dost olarak görebilir misin?
Takılma içimdeki fırtınalara,
Benim deryamda esip dursun,
Bu benim sınavım,
İnanıyorum ki başaracağım.
Benim seni tanımadığım gibi,
Sen de beni tanımıyorsun.
Nelere göğüs gerebildiğimi,
Neleri alt edebileceğimi,
Nasıl dik durabileceğimi,
Bilmiyorsun.
Bakıp da duygu dolu oluşuma,
Mantıksız sanma.
Sorumluluğunu kuşanmayan,
Kendini merkeze alan biri hiç değilim.
Hele ki benim yüzümden,
Kimsenin incinmesini istemem.
Emin olabilirsin,
Senden tek istediğim;
Ne zaman,
Nerede,
Ne şartlarda olursa olsun,
Aklına gelen ilk dostun,
Ben olayım.
Fazlasını istemiyorum,
Sadece dost bil.
“Yarın yok” deme.
Ne biliyorsun?
Ne biliyoruz?
Koskoca bir hiç!
Ve “bitti” deme.
Emin ol bitmeyecek.
Bitmeyecek ama dedim ya,
Benim deryamın fırtınasıdır bu.
Ama sen de şunu bilmelisin ki,
Her zaman demir atabileceğin,
İstediğinde ayrılabileceğin,
Bir liman olabilirim.
Tutunmak istediğinde dalın,
Yaslanmak istediğinde ağacın,
Güvenebileceğin ulu dağın,
Her ne olmamı istiyorsan,
O olmaya hazırım.
Ağlamak istediğinde göğsüm,
Üşüdüğünde kucağım,
Yaslamak istediğinde omzum,
Sığınmak istediğinde ise,
Kolum kanadım,
Senindir bilesin.
Dilerim ki,
Dilindeki ve gönlündeki “dostum”,
Her zaman ben olayım.
Sen benim dostum değilsin,
Ne olur yanlış anlama.
Seni böyle göremem.
Sebebini biliyorsun.
Ama senin “dostum” diyebileceğin,
Güvenebileceğin,
Paylaşabileceğin,
Ve hep sen olarak kalabileceğin,
İnsan benim.
Bu gün değil sadece,
Bilemediğimiz yarın da…
Kim bilir belki yarın,
Çok farklı olacak?
Ama ne olursa olsun,
Başı omuz üstünde durdukça,
Bu adam hep yanında olacak.
Hani “bir sözüm var benim olan” dedin ya,
Benim de sözüm sözdür ve
Bu söz benimdir.