Silip yeniden çiziyorum yolumu
Kıblesi sarsılsa da secdemin
Ve mihrabı yıkılsa da solumun
Sadece
Sen ölüyorsun, ben değil.

Birde kuşlar
Ne suçları vardı
Pencere kenarı tokluktan başka.
Şimdi
Ağaçlarda asılı kalan çığlıkları
Ateşe uçuyor canhıraş.
Öpmek istiyorum !
Güneşte kurumaya yüz tutmuş kanatlarını
Külleri kalıyor ellerimde.
Serçeler ölüyor ,ankalar değil.

Bilirim
Fak’a bastırır ihanetin pususu
Söyle !
Kaç mayını sekerek geçebilir ki insan.
Güvendiği yollar infilak,
Attığı adım korkuyla patlarsa topuğunda.
Artık
Zaman eski zaman değil
Ritmi bozuk saniyelerin
Saat ha durdu ha duracak.
Sen görmüyorsun
Bugün ölüyor, yarın değil.

Tanrının gözünden düşüyor
Menfur ,iki yüzlü ,fal taşı gözler.
Kusuyorum el kadar cürmümle
Bir dünya çamuru, çirkefi .
Hışırtısını duyuyorum
Artık yiyen yağmacı bir yamyamın.
Eriyor iştahının şehvetiyle.
İzzeti nefs ölüyor , irade değil.

Sen kötüsün dolikosefal.
Kıtlık kıran medeniyet kalıntısı.
Alfabesi diline vurmuş
Mahallenin pervasız kabadayısı.
Dolmen kayaların kuzgunusun.
Şeytana el pençe temenna yüreğinle
Feleğin çarkına okuyorsun aklınca
Görmüyorsun gölgeli, örtülü peçenden
Lanetlenmiş bir mühür var alnında.
Anla
Kötülük ölüyor, iyilik değil.

Islahı na mümkün
Aforozu kırılmış bir kere kalemin
Biz ise Tanrının ziyasıyla
Yanından geçiyoruz kendimizden emin..

Dilek USTA