1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
926
Okunma
bütün nehirler kağıtlara dökülür
çetin bi coşkuyla
okul kitapları külliyen yalan
kaldırıp başımızı ak pak yıldızlara baktık
yasladık sırtımızı turuncu şafaklarda mor dağlara
gözümüzde büyüdü güneş
ilendik insan olmaktan
daldan yaprak dökülürkenki
acımak
gökten kuş vurulurkenki
acımak
insan mezara konulurkenki
acımak
akşamaltı narçiçeği sözyaşı
delişmen toprak
sorsam kim anlatır gidengelmez dağlarını
vaylarını
kimin cırnağına bulaşmıştır kanın kokusu
ince ince ve görmezden gelinen aykırı
duvar yazılarlı günlerde büyüdü çocukluğum
sağ kalıp
soldan ekmek kavgasına kuşanmanın sindirilemeyen
teselisine sığınarak
yaşamaya terkedilmiş insanlar vardı
baretsiz
ve canyeleksiz
çiçekten
ve kanattan daha çabuk açıyordu
namlular
çünkü demle besleniyordu çelik
ve kalabalık
5.0
100% (6)
