yitik adreslerime mektuplar yağıyor
sanki bir ihtilalin itilmişliğiyim
dayandığım kapıları süngüler çalıyor
bozgun bir yenilginin firarisiyim



aşkları uyutan anılara yine dalmıştım
arsız kiralık bir hüzünle yola çıkmıştım
bir sır yitik bir serüven çıkmazıydım
belki beni bulursun diye ceketimi alıp
gözlerini yine o eski meyhanede aramıştım
manzara aynıydı garson çatal bıçak zulada silah
herkeste biraz keder bir yudum ah
ne olurdu şimdi o köşeyi dönüp karşıma çıksan
öpülesi omuzundaki çantanı şu masaya koysan
cebimdeki bileti alsan ellerinle yaksan
bensiz kalsa istasyon sen halimi sorsan



garson hesap tamam getir şimdi isimsiz kaydımı
nihavent şarkılar da bu gece iyi kıldı cenaze namazımı



aşkları inciten sözlere yine sarmıştım
hesabı fazladan yazan garsona takmıştım
bir şey demedim usulca o mekandan çıktım
yanan bir sigara ve külünden dağınıktı başım
ellerim mor gözlerim kor sensiz kalmıştım
neye dokunsam neyi tutsam sensiz bir cam kırığıydım
tren sesleri yaklaşıyor mahşer meydanı mı bu nedir
içimde son nefesin bu ölüm nasıl bir kıyamettir
sevdiğin karanfilleri bıraktım ey sevgili adın yazılı o taşa
yine geleceğim bir duman bir gazel olup koynuna…koyuna...