(...)


’bütün intiharlar biraz alıntıdır belki de çürümüş aşklardan’


k.tanyıldız..







I.


yüzen bir liman batık bir gemiydi hikayemiz
kıyısında tayfalar ağlar martılar gülerdi
ve biz ne vakit limana demir atsak
fermanımız güverteye hep bizden önce düşerdi


bizdik seyir defterinin yırtılmış yaprağı
aşk ise kapımızı çalmayan kör bir postacı
şimdi kalkıp bir düşe sığdırsak da anıları
peşimizde hala korsanlar miço ve arkadaşları


göğsüm tuzlu su yanığı çatırdıyor iskeletim
kırık bir dümen kayıp bir rota kalmışız
karabasan fırtınalara bulaşmışız
haydi söylesene şimdi
bir aşk nasıl yaşar haritasız ve sığınaksız…


II.


bir aşk nasıl yaşar haritasız ve sığınaksız…
dalgalar hırçın tanrıçalar gibi tırmalarken yüzümüzü
ve rüzgarlar rezilce dişlerken döşümüzü
kim vurduya gitmişken o narin pusulamız
ve henüz bitmemişken maceramız
haydi söylesene şimdi
bir aşk nasıl solur şiirsiz ve şarkısız…


birazdan son direkte sulara gömülecek
bir baykuş üstümüze bakışlarını örtecek
makamsız kalacak belki gözlerimiz
telsiz kodları yine kendisine seslenecek


zamanın saati yok vedaların mekanı
içimiz dalları kırılmış bahar ağaçları
kıyıda kalmışız kimliğimiz tanımsız
haydi söylesene şimdi
bir aşk nasıl yaşar haritasız ve sığınaksız…