bugün neyzen tevfik gibi hissediyorum kendimi,
gecelerin kucağına düşmüş çirkinliğinden
biraz da umutluyum şafağı sökerken göreceğimden
bugün nazım hikmet gibi hissediyorum kendimi
koparılmış vatanından dağından çiçeğinden toğrağından
hapislere düşmüş gibi fikirlerim, savunduğumdan
biraz da umutluyum beni de savunanlar çıkacağından
bugün sürgündekiler gibi hissediyorum kendimi
bugün mülteci yüreğim
bugün sıla hasretinden çatlamış göz bebeklerim
bugün sahilde başıboş gezen bir kedi gibiyim
bugün üşüyorum, hem kendi yalanlarımdan hem hem hem de
senin doğrularından...
bugün içimi ısıtan çok şey yok
havada sıcak ama sarıkamış gibiyim bugün
bugün hiçbir gün olmadığım gibiyim
bugün mezarını terketmiş bir ölü gibi hissediyorum kendimi
şenlik kuracağım yeryüzünde yaşadağım zamanın şerefine
ve matemler yaslar tekrar yaşanacak yüreğimde
bugün edebiyat
bugün felsefe
bugün şiir
bugün fikir
bugün düşünce
gibi hissediyorum kendimi
başka bir bakış açım var artık yusufun kuyusuna
kendi karanlığımın mumu gibi vakur bir eda ile yanıyorum
bugün kelimelerden isimlerden geçtim çıplak anlamlar gibiyim
bugün kasvetim düştü bulutlara
efkarım yağıyor damla damla çorak topraklara
bugün kendim olamıyorum
bugün ben, bendeki sen gibiyim sevgilim
bugün aşkın zirvesinde, köhne hayatıma bakıyorum
tenha yaşamımın kalabalık yalnızlığıyla boğuşuyorum
zamandan sıyrılıyorum sevgilim
yerçekimine karşı koyuyorum bugün
aşıyorum tüm mesafeleri
bugün galile gibi hissediyorum kendimi
asacak yalanların beni, doğrularımdan ötürü
asılacağım,
çağıracaklar seni
seyret hakikatimi