dağların da eşkıya
vadilerinde hep gezer dönmelerin korkusunun izleri
mülteci akınına uğrayan denizleri
geldikçe bayrağa sarılı civan mert mi mert şehitleri
feryat figana boğulur her şey na’y olunca
anaların hep kordur yürekleri
avaz avaz’dır göz dönmüşlüğün satılık evlatları
hunharca bir ihtiras çığlığı yankılanır son nefesinde
isyankar bir ruh belirler ona bu kahpe taşeronluğu
sanki de bir Siyonist korkuluğu

bivefa
yanaşmaz gerçekçi bir tavra
cevr-ü cefâ içinde yüzer tüm değerler
kansızlıklar da bir bir yayıldıkça
ahde vefa ne gezer densizin yüreğinde
çılgın mı çılgın
çeşnisi boldur ona göre kanlar aktıkça
burası sanki de bir kerbela

her şehri ayrı bir dert
parklarından gelmiyor artık çocuk sesleri
akşamı beklemez ki cehennem
herkeste de bir pürtelaş bir merak
direği her an çökecekmiş gibi yurdun
herkese ürpertisi gelir korkunun

her an bir hüzün yaratıyor siyaset
sorumluluktan kaçan kaçana herkes göreve tok
kimsede bir gayret az da olsa çıt yok
sessizlik insanların içinde
hiç bahsedilmiyor ne bir sevgiden
ne de bir bağlılıktan

şifası kendine yetmez
bir damla da olsa yaş düşse bari
zenginler ortada yok
ön cepheye sürülü olan hep fakirler
defnedilir teker teker civanmert bedenler
halk suskun
halk bezgin
bilerek düşürülmüşler geçim derdine
kimse bilmiyor bu denli lâkaytsızlık da niye
canavarlar büyütülür bu yurdun koynun da
bir hicran çöker kor mu kor anaların yüreğinde

feryat figanın da içine bırakılır bu vatan
siyaset her vakit bir kör dövüşte
her bir şehitte
dendiğinde hani nerde onları vuranlar
ne yapa biliriz ki
gecenin karanlığından faydalanıp da kaçtılar
tek söyledikleri sadece vatan sağ olsun
hep için de sürüklenir umutsuzluk bu yurdun…





(18.08.2015) AZAP…